Zo dat is lang geleden dat er hier wat geschreven is. Er is ondertussen wel een heleboel gebeurd. Ivar heeft een dekking gedaan bij kennel van het Marinushof en Tafaya is zwanger. Vanaf 14 juli mogen de pups geboren worden. Heel spannend dus en een leuk vooruitzicht op weer een keer puppy's knuffelen!!!! Verder zijn wij weer begonnen aan een cursus waterwerk samen met vriend Stuiter en Ivars zusje Bieke. Tevens doet er een halfbroer van Bieke en Ivar mee, Willem. We zijn ook weer wezen logeren bij onze vrienden Stuiter en Djabie en onze vriendin Eska, want de baasjes moesten weer eens zo nodig mee met de roparun. Ze zeggen dat het voor een goed doel is, dus dan zal het wel oke zijn. Het was iedergeval weer beregezellig. In de week erna zijn we mee gaan doen met walk of the dogs Uden. Een avondvierdaagse voor baasjes met honden en ook dat is voor het goede doel. Goed bezig dus die baasjes van ons :-).
Nou dat was weer een laatste update
woensdag 25 juni 2014
woensdag 15 januari 2014
Ivar heeft een date
Fokplannen bij kennel van het Marinushof en Ivar gaat daar deel van uitmaken.
We gaan heel hard duimen dat de dekking slaagt en er mooie puppies gaan komen!
We gaan heel hard duimen dat de dekking slaagt en er mooie puppies gaan komen!
vrijdag 27 december 2013
Dag lieve Solo
Afgelopen nacht is ons vriendje Solo ingeslapen.
Afgelopen zaterdag waren we gaan lopen met Chantal, Stuiter en Eska in Apeldoorn. Toen we terugkwamen viel het mij op dat Solo niet om eten kwam vragen en geloof mij, als er 1 vreetzak was dan was dat Solo wel. Het liefst vroeg die de hele dag om eten. Zondagavond zat hij bij Remy op schoot en die vond hem zo schokken. Ik nog gevoeld en het ging schokkend met de ademhaling. Maandagmorgen de DA gebeld en daar konden we 's middags terecht met hem. Die vond hem ook wel erg benauwd, dus ze wilden dat er foto's gemaakt werden op de hoofdlocatie. Dat is gebeurd en Solo is daar de couveuse ingegaan met zuurstof. Er bleek 150cc vocht achter zijn longen te zitten. Dit is weggezogen en opgestuurd voor onderzoek. De vraag was waar dat vocht vandaan kwam, dus later op de avond nog een echo om te kijken of het van zijn hart kwam. Dit bleek niet zo te zijn. Solo is toen een nachtje gebleven om nog wat zuurstof te krijgen. De volgende ochtend werden we gebeld dat Solo stukken beter was. Hij was niet meer benauwd en had goed gegeten. Om half 3 zijn we hem weer op gaan halen. Hij kreeg AB mee voor het geval het vocht toch door een ontsteking kwam.
Maar.......Solo was Solo niet meer. Liep een beetje door het huis, sliep veel en leek niet in zijn hum te zijn. Eten wilde hij ook nog steeds nauwelijks. 1e kerstdag leek hij weer wat in te trekken, maar minimaal. Je gaat jezelf ook afvragen of je er niet teveel op let en dingen ziet die er niet zijn. Gisteren 2e kerstdag zag je duidelijk wat meer intrekkingen en ik had al een idee dat het toch de verkeerde kant op ging. Ik had niet het idee dat de AB maar iets deed en daarnaast was het een crime om die te geven. Hij was nog niet echt benauwd, maar moest wel harder werken met de ademhaling. Uiteindelijk besloten om toch naar ouders te gaan. Toen we daar vandaan thuis kwamen was Solo duidelijk weer aan het schokken en intrekken. We hadden dus al besloten dat we vandaag weer naar de DA zouden gaan. We hadden het rondje met de honden gedaan en wilden gaan slapen. Solo wilde wel de trap op, maar leek de puf er niet voor te hebben. Ik heb hem toen naar boven gedragen en op bed gezet. Toen we er zelf inlagen kwam Solo even op mij en daarna op Remy staan. Een klagelijk miauwtje slakend. Toen bleek hij wel heel erg benauwd te zijn. Hij zat naar lucht te happen. We hebben toen de DA gebeld en hebben Solo opgepakt en zijn erheen gereden. De dienstdoende DA was dezelfde die hem maandag ook gezien had en zij schrok ook echt van hem. Hij was zo vreselijk benauwd geworden. We hebben toen besloten hem verder niet meer te laten lijden en hem te laten gaan. Om iets voor kwart voor 1 vanacht is hij ingeslapen.
We hebben hem weer mee naar huis genomen om Fedor Ivar en Gyzzmo afscheid te laten nemen. Erg emotioneel!! Gyzzmo dook gelijk een kast in en is daar de hele nacht niet meer uitgekomen. Ivar probeerde hem wakker te maken en stond dan hevig te kwispelen om ons vervolgens aan te kijken met een blik van "hij wordt niet wakker". En Fedor, die is gaan kijken, heeft toen een hele tijd bij mij gezeten af en toe naar het mandje kijkend. Uiteindelijk is ie er heen gelopen, even met zijn neus tegen Solo aan lopen duwen. Toen ik ernaast ging zitten legde hij heel voorzichtig zijn poot op Solo om er vervolgens naast te gaan liggen. Hij heeft bijna een half uur naast Solo gezeten en gelegen, is toen opgestaan en is niet meer gaan kijken.
Solo wordt vanavond begraven!
Lieve Solo
15 jaar geleden kwam je in mij leven als kitten van 10 weken oud
je wilde gelijk al dikke vriendjes worden met Gyzzmo
Die was daar niet zo van gediend in het begin, maar na een week mocht je samen met haar in het mandje.
Vanaf dat moment waren jullie onafscheidelijk.
Jullie lagen tegen elkaar aan op bed, op de bank en de mand
Dit duurde tot je 9e, toen werd je ziek.
Je bleek suikerziekte te hebben en onze toenmalige da heeft ons je een paar weken lang veel te veel insuline laten geven.
Je hebt weken in een hypo gezeten, maar je overleefde het en had gelijk geen insuline meer nodig.
Een half jaar later kreeg je weer hele hoge bloedsuikers en de insuline wilde maar niet aanslaan
We zijn toen een andere insuline gaan proberen (wat niet iedere DA wil)
Met behulp van het suikerkattenforum kwam je er weer zo goed bovenop dat je wederom zonder insuline kon.
Dit was de afgelopen jaren steeds zo. Dan had je weer insuline nodig, dan weer niet, maar je bleef altijd onze lieve knuffelkat. Elke avond zat je op schoot of bij ons, iedere nacht sliep je op bed.
Je werd ouder en de laatste anderhalf jaar heb je geen insuline meer nodig gehad.
Wel maakte je overal een steeds grotere pestbende van, je was niet meer zo heel netjes op jezelf en op je bak.
Afgelopen week werd je plots heel erg ziek. Wat je had weten we nu niet, maar wel dat het zo niet meer ging, je had het zo benauwd.
We hebben je moeten laten gaan.
Ik mis je vreselijk. Geen kat die spinnend naast me staat als ik achter de laptop zit, geen kat die loopt te zeuren om eten als ik in de keuken sta. Geen gespin op mijn schoot als ik op de bank zit. Ik mis je bekkie met die dracula tandjes. Ik weet dat we er goed aan hebben gedaan, maar god wat is dit moeilijk. Voornu vooral heel veel tranen. Straks hopelijk heel veel mooie herinneringen aan een geweldige kat, die ondanks zijn suikerziekte altijd onze kroelkat bleef!
Het ga je goed, je hebt nu rust!
http://youtu.be/wa_nJoCMyeo
Afgelopen zaterdag waren we gaan lopen met Chantal, Stuiter en Eska in Apeldoorn. Toen we terugkwamen viel het mij op dat Solo niet om eten kwam vragen en geloof mij, als er 1 vreetzak was dan was dat Solo wel. Het liefst vroeg die de hele dag om eten. Zondagavond zat hij bij Remy op schoot en die vond hem zo schokken. Ik nog gevoeld en het ging schokkend met de ademhaling. Maandagmorgen de DA gebeld en daar konden we 's middags terecht met hem. Die vond hem ook wel erg benauwd, dus ze wilden dat er foto's gemaakt werden op de hoofdlocatie. Dat is gebeurd en Solo is daar de couveuse ingegaan met zuurstof. Er bleek 150cc vocht achter zijn longen te zitten. Dit is weggezogen en opgestuurd voor onderzoek. De vraag was waar dat vocht vandaan kwam, dus later op de avond nog een echo om te kijken of het van zijn hart kwam. Dit bleek niet zo te zijn. Solo is toen een nachtje gebleven om nog wat zuurstof te krijgen. De volgende ochtend werden we gebeld dat Solo stukken beter was. Hij was niet meer benauwd en had goed gegeten. Om half 3 zijn we hem weer op gaan halen. Hij kreeg AB mee voor het geval het vocht toch door een ontsteking kwam.
Maar.......Solo was Solo niet meer. Liep een beetje door het huis, sliep veel en leek niet in zijn hum te zijn. Eten wilde hij ook nog steeds nauwelijks. 1e kerstdag leek hij weer wat in te trekken, maar minimaal. Je gaat jezelf ook afvragen of je er niet teveel op let en dingen ziet die er niet zijn. Gisteren 2e kerstdag zag je duidelijk wat meer intrekkingen en ik had al een idee dat het toch de verkeerde kant op ging. Ik had niet het idee dat de AB maar iets deed en daarnaast was het een crime om die te geven. Hij was nog niet echt benauwd, maar moest wel harder werken met de ademhaling. Uiteindelijk besloten om toch naar ouders te gaan. Toen we daar vandaan thuis kwamen was Solo duidelijk weer aan het schokken en intrekken. We hadden dus al besloten dat we vandaag weer naar de DA zouden gaan. We hadden het rondje met de honden gedaan en wilden gaan slapen. Solo wilde wel de trap op, maar leek de puf er niet voor te hebben. Ik heb hem toen naar boven gedragen en op bed gezet. Toen we er zelf inlagen kwam Solo even op mij en daarna op Remy staan. Een klagelijk miauwtje slakend. Toen bleek hij wel heel erg benauwd te zijn. Hij zat naar lucht te happen. We hebben toen de DA gebeld en hebben Solo opgepakt en zijn erheen gereden. De dienstdoende DA was dezelfde die hem maandag ook gezien had en zij schrok ook echt van hem. Hij was zo vreselijk benauwd geworden. We hebben toen besloten hem verder niet meer te laten lijden en hem te laten gaan. Om iets voor kwart voor 1 vanacht is hij ingeslapen.
We hebben hem weer mee naar huis genomen om Fedor Ivar en Gyzzmo afscheid te laten nemen. Erg emotioneel!! Gyzzmo dook gelijk een kast in en is daar de hele nacht niet meer uitgekomen. Ivar probeerde hem wakker te maken en stond dan hevig te kwispelen om ons vervolgens aan te kijken met een blik van "hij wordt niet wakker". En Fedor, die is gaan kijken, heeft toen een hele tijd bij mij gezeten af en toe naar het mandje kijkend. Uiteindelijk is ie er heen gelopen, even met zijn neus tegen Solo aan lopen duwen. Toen ik ernaast ging zitten legde hij heel voorzichtig zijn poot op Solo om er vervolgens naast te gaan liggen. Hij heeft bijna een half uur naast Solo gezeten en gelegen, is toen opgestaan en is niet meer gaan kijken.
Solo wordt vanavond begraven!
Lieve Solo
15 jaar geleden kwam je in mij leven als kitten van 10 weken oud
je wilde gelijk al dikke vriendjes worden met Gyzzmo
Die was daar niet zo van gediend in het begin, maar na een week mocht je samen met haar in het mandje.
Vanaf dat moment waren jullie onafscheidelijk.
Jullie lagen tegen elkaar aan op bed, op de bank en de mand
Dit duurde tot je 9e, toen werd je ziek.
Je bleek suikerziekte te hebben en onze toenmalige da heeft ons je een paar weken lang veel te veel insuline laten geven.
Je hebt weken in een hypo gezeten, maar je overleefde het en had gelijk geen insuline meer nodig.
Een half jaar later kreeg je weer hele hoge bloedsuikers en de insuline wilde maar niet aanslaan
We zijn toen een andere insuline gaan proberen (wat niet iedere DA wil)
Met behulp van het suikerkattenforum kwam je er weer zo goed bovenop dat je wederom zonder insuline kon.
Dit was de afgelopen jaren steeds zo. Dan had je weer insuline nodig, dan weer niet, maar je bleef altijd onze lieve knuffelkat. Elke avond zat je op schoot of bij ons, iedere nacht sliep je op bed.
Je werd ouder en de laatste anderhalf jaar heb je geen insuline meer nodig gehad.
Wel maakte je overal een steeds grotere pestbende van, je was niet meer zo heel netjes op jezelf en op je bak.
Afgelopen week werd je plots heel erg ziek. Wat je had weten we nu niet, maar wel dat het zo niet meer ging, je had het zo benauwd.
We hebben je moeten laten gaan.
Ik mis je vreselijk. Geen kat die spinnend naast me staat als ik achter de laptop zit, geen kat die loopt te zeuren om eten als ik in de keuken sta. Geen gespin op mijn schoot als ik op de bank zit. Ik mis je bekkie met die dracula tandjes. Ik weet dat we er goed aan hebben gedaan, maar god wat is dit moeilijk. Voornu vooral heel veel tranen. Straks hopelijk heel veel mooie herinneringen aan een geweldige kat, die ondanks zijn suikerziekte altijd onze kroelkat bleef!
Het ga je goed, je hebt nu rust!
http://youtu.be/wa_nJoCMyeo
woensdag 18 september 2013
Onverwacht!
Gistermiddag is geheel onverwachts Fedor´s moeder en Ivars oma ingeslapen. Bieke the Gardian Angel. Zondag stuiterde ze nog lekker rond, ´s avonds had ze wat vocht in haar schouder en op haar borst. Ze dachten nog dat het door het stuiteren kwam, maar maandag bleek het erger te zijn geworden. Plaspillen waren voor geschreven, maar deden niets. Gister ging het helemaal niet goed meer en heeft haar baasje Chantal besloten dat dit geen doen meer was.
Er waren nog zoveel plannen voor uitjes. Volgende week zouden we met z´n alleen naar Leonberg gaan voor een paar dagen. Lekker kamperen en deelnemen aan de duitse clubmatch. Nu is er ineens 1 knuffelbeer minder bij. We gaan haar kroeltjes missen, de pootjes die ze gaf als ze naar haar zin niet genoeg aandacht kreeg, de kusjes die ze kon geven als ze hier kwamen logeren of tijdens 1 van onze vele wandelingen.
Veel te snel! Rust zacht lieve Bieke, we gaan je vreselijk missen
Er waren nog zoveel plannen voor uitjes. Volgende week zouden we met z´n alleen naar Leonberg gaan voor een paar dagen. Lekker kamperen en deelnemen aan de duitse clubmatch. Nu is er ineens 1 knuffelbeer minder bij. We gaan haar kroeltjes missen, de pootjes die ze gaf als ze naar haar zin niet genoeg aandacht kreeg, de kusjes die ze kon geven als ze hier kwamen logeren of tijdens 1 van onze vele wandelingen.
Veel te snel! Rust zacht lieve Bieke, we gaan je vreselijk missen
maandag 4 februari 2013
Sneeuw en Speuren
Zo het is weer ruim een maand geleden dat we hier zijn geweest. Gaat de tijd toch hard, maarja we doen ook zoveel leuke dingen als de baasjes niet werken. Daarnaast is er in de afgelopen maand sneeuw gevallen en dat bleef nog 2 weken liggen ook. 1 groot feest dus voor mij enFedor. Heerlijk!!!!! Baasjes zijn toen met ons nog naar het Mastbos en Hoge Vuursche geweest en dat was zo heerlijk ravotten in de bossen in de sneeuw. Helaas is alle sneeuw weer weg en hopen we dat er nog wat komt. Tot die tijd is het wegzwijmelen bij de foto's met een grote hondengrijns.
https://plus.google.com/photos/100403296761283393492/albums/5841128416245583457?authkey=CLbAitul2LufkwE
https://plus.google.com/photos/100403296761283393492/albums/5841128416245583457?authkey=CLbAitul2LufkwE
Verder gingen onze baasjes 2 weken geleden ineens zonder ons weg op zondagmorgen. Normaal gaan we of met z'n vieren weg of met 1 van de baasjes, maar nu dus niet. Ze bleven best lang weg, terwijl het buiten steeds harder ging sneeuwen. Komen ze terug met een map, 2 rare dingen die daaraan bungelden en vertelden ons dat we gingen speuren. Nou gister was het zover!
We gingen al om kwart over 9 in de auto. Na bijna anderhalf uur rijden kwamen we waar we moesten zijn. Eerst effe snel een plasje want we hadden allebei hoge nood. We moesten even wachten tot mijn vader en Fedors grote vriend Dalton kwam, maar dat was al snel. Toen op het bos in. Na een stukje gelopen te hebben kwamen we in het "basiskamp". Daar zaten nog veel meer honden (vooral Leonbergers), dus dat zag er al gezellig uit. We moesten natuurlijk eigenlijk iedereen begroeten, maar dat vonden onze baasjes niet oke.
Nadat we geïnstalleerd waren op ons plekje (Fedor en ik moesten onze boom delen en Dalton kreeg zijn eigen boom), moesten onze baasjes naar voren komen om het een en ander uitgelegd te krijgen en ze moesten een geel hesje aan. Vallen ze blijkbaar beter op in het bos :-).
Daarna was het zover. Ik ging met het vrouwtje trainen en fedor met het baasje. Vrouwtje en ik begonnen met speuren. We zaten in een groepje van vier en er mochten 2 honden tegelijk mee. Ik zat daar niet bij en moest dus bij de plaats blijven. Vrouwtje legde mij aan de lange lijn en liep gewoon weg. Fedor was er ook niet want die moest apporteren met het baasje en papa was met Chantal mee naar vlakterevieren. Ik heb natuurlijk wel ff laten horen dat ik het er niet mee eens was, vrouwtje trok zich er alleen niets van aan. Na een kwartier zo te hebben gezeten (papa was ondertussen al wel terug, dus ik was niet helemaal alleen meer) mocht ik mee met het vrouwtje. Ik kreeg een raar tuig om en vrouwtje ging heel raar schuifelen naar voren en legde daar toen wat neer. Nadat ze net zo raar teruggeschuifeld was (ik bedoel normaal loopt ze toch ook gewoon), moest ik naast haar gaan zitten en toen zei ze Ivar speur en wees naar de grond. Ik mijn neus over de grond en naar voren lopen, maar ik wist allang waar ze het neergelegd had. Maar net gedaan of ik deed wat ze wilde. Aangekkomen bij het voorwerp ging vrouwtje helemaal uit haar dak, dus ik mee feesten, maar ik moest nog wel af. Ik heb net al aan een boom gezeten en nu moest ik ook nog gaan liggen. Raar hoor. Dat duurde dus ook ff. Daarna gingen we weer terug en was het tijd om de groepen te wisselen. Ik en het vrouwtje gingen vlakterevieren, Fedor speuren en papa apporteren. Maar eerst werd ik weer aan die boom gelegd. Vrouwtje snapte volgens mij niet dat ik veel liever meeging. Uiteindelijk mocht ik als derde. De bedoeling was dat het vrouwtje op een mat ging liggen met mijn speeltje en dat ik dan naar haar toe moest rennen. Geen probleem natuurlijk, hoewel ik wel ff getwijfeld heb of ik niet naar het baasje en Fedor zou gaan. Toch maar besloten gezellig bij het vrouwtje te blijven, dus daar ben ik maar in volle vaart op af gerend. Helemaal geweldig dus. Daarna gaf ze mijn speeltje aan een man en die ging op die mat liggen. Zegt het vrouwtje Ivar vooruit. Geen probleem natuurlijk......voor 2 stappen.......! Ik moest toch echt wel ff denken of ik wel naar die man toewilde. Ik ben wat dat betreft net mijn vader. Toch maar gedaan natuurlijk, maar snel het speeltje gepakt en weer naar het vrouwtje, maar die was helemaal blij.
Daarna was het pauze. Baasjes gingen aan de koffie en wij kregen de tijd om ff te ravotten. Vrouwtje ging bij mijn papa kroelen, dus ik ging bij Chantal (baasje van mijn papa) kroelen. daar was papa het niet mee eens en gooide zo zijn baasje omver en ging haar besppringen. Daar wilden Fedor en ik wel ff bij helpen, dus ook wij hebben Chantal besprongen. Papa was blij met onze hulp.
Nadat de baasjes koffie hadden gedronken en wat hadden gegeten was het laatste onderdeel aan de beurt. Ik moest nu gaan apporteren en sorteren. We begonnen met een heel leuk deel. Wennen aan de clicker werd dat genoemd. Nou dat mag van mij de hele dag door, want steeds als ik een klik hoorde (en die kwam vaak) kreeg ik een snoepje in mijn bek geduwd. Feest dus. Daarna moest ik met mijn neus tegen een stokje duwen en als ik de klik hoorde had ik het goed gedaan en kreeg ik dus een snoepje. Vervolgens werd mijn speeltje weggegooid en moest ik dat gaan halen. Erachter aan ging ik wel, maar terugbrengen is dan toch weer een ander verhaal. Ik wilde hem veel liever aan fedor laten zien en ik kon Fedor ook zien tussen de bomen door, dus wilde daarheen. Dat mocht niet, dus uiteindelijk heb ik hem maar naar het vrouwtje gebracht, om haar een beetje blij te maken. Daarna moest ik een bringsel in mijn bek houden. Als ik hem zelf aanpakte en vasthield hoorde ik weer die klik en dan kwam het snoepje, alleen het bringsel vond ik dan wel weer leuker dan een snoepje, dus ik wilde hem niet meer afstaan.
Over 2 weken mogen we weer. Ben benieuwd of ze Fedor en mij dan weer uit elkaar halen, want dat vond ik dus ECHT NIET LEUK!!!!! Ik wil alles samen met Fedor doen en dat mocht nu niet. Vrouwtje heeft vandaag dus ook spierpijn door mijn getrek :-). Hopelijk heeft dat effect voor over 2 weken!!
dinsdag 1 januari 2013
Weer een nieuw jaar!!
Zo daar zijn we weer eens. Laat ik het nieuwe jaar goed beginnen met hier eens weer wat neer te zetten.
De laatste maand van 2012 hebben we ook weer gehad. Een leuk jaar voor ons Leo's moet ik wel zeggen. Veel gewandeld met andere Leo's, naar de dierentuin geweest, een super gave vakantie in de bergen gehad met veel zwemmogelijkheden en natuurlijk alle andere wandelingen die Ivar en ik samen met de baasjes hebben gemaakt. Tijdens al deze leuke dingen zijn er weer een hoop foto's gemaakt, maar ik ga me beperken tot de wandeling met het F-nest en co en de wandeling in de eerste sneeuw van dit jaar.
Als eerste de Gardian Angel wandeling (oftewel F-nest en co)
http://youtu.be/dd6-a5Kalx8
Dit was echt een super wandeling met 15 Leonbergers op de Loonse en Drunnense duinen. Wat een feest was dat.
Vervolgens dan de eerste sneeuw
http://youtu.be/B6OsgKcejdw
Dit was de eerste sneeuw die deze winter is gevallen. We hebben toen heerlijk een dag op de Ginkelse heide doorgebracht. 1 groot feest en voor Ivar de eerste keer dat hij in heerlijke hoge krakende sneeuw heeft gelopen. Dat er nog maar heel veel mag vallen de komende 2 maanden.
Baasjes hadden mij afgelopen maand druppels gegeven die mij wat rustiger moesten maken met het vuurwerk wat in december steeds vaker hoorbaar is. Vorig jaar was het 1 groot drama met mij en dat wilden de baasjes dit jaar proberen te voorkomen. Tevens hadden ze met de dierenarts afgesproken dat we de 29e zouden beginnen met tabletjes. Eerst 2x dgs en de laatste dag van het jaar 4x dgs. Nou december zijn we vrij goed doorgekomen al zeg ik het zelf. Tot de kerst had ik buiten nergens last van. Vanaf de 29e ben ik aan de pillen gegaan. Man wat wordt je daar waus van. Ik zag de eerste paar uur na inname de wereld toch wel door een andere bril hoor. Ik vond andere honden ineens niet meer zo lief, vond klotsend water of plastic tasjes heel erg boeiend en absoluut een inspectie waard en ik kreeg er HONGER van!! Ik heb echt mijn best gedaan om alles te jatten (heb zelfs geprobeerd om op het aanrecht te klimmen), maar ik kreeg steeds weer op mijn kop van de baasjes. Echt alles rook zo lekker. Verder hebben de baasjes Ivar en mij vanaf de 30e bij elk rondje even meegenomen in de auto naar een stukje niemandsland op 2 min rijden van ons huis. Daar durfde ik tenminste te plassen en te poepen, want ja zeg nou zelf dat moet je toch ook bijhouden. Nou gister ben ik ook best aardig doorgekomen. Baasjes vonden mij erg onrustig tussen ong 20 en 23 uur. Ik liep rond, hijgend en piepend. Ik was al met de baas naar buiten geweest aan het begin van mijn onrust, maar dat bracht geen verbetering. Om 23 uur kreeg ik de laatste dosis en die sloeg in als een bom. Mijn poten deden een beetje vreemd en mijn hoofd was een beetje raar. Om 24 uur heeft het vrouwtje ons een gevulde Kong gegeven en daar ben ik heerlijk rustig op gaan liggen sabbelen en kauwen, terwijl de baasjes vuurwerk keken uit het raam van de andere kamer (ik ben op een gegeven moment ook heel even een klein blikje gaan werpen en het was wel mooi, alleen zo jammer van die herrie erbij).
En Ivar........Ivar heeft nergens last van. Die vind het allemaal prima de uitslover!!
De laatste maand van 2012 hebben we ook weer gehad. Een leuk jaar voor ons Leo's moet ik wel zeggen. Veel gewandeld met andere Leo's, naar de dierentuin geweest, een super gave vakantie in de bergen gehad met veel zwemmogelijkheden en natuurlijk alle andere wandelingen die Ivar en ik samen met de baasjes hebben gemaakt. Tijdens al deze leuke dingen zijn er weer een hoop foto's gemaakt, maar ik ga me beperken tot de wandeling met het F-nest en co en de wandeling in de eerste sneeuw van dit jaar.
Als eerste de Gardian Angel wandeling (oftewel F-nest en co)
http://youtu.be/dd6-a5Kalx8
Dit was echt een super wandeling met 15 Leonbergers op de Loonse en Drunnense duinen. Wat een feest was dat.
Vervolgens dan de eerste sneeuw
http://youtu.be/B6OsgKcejdw
Dit was de eerste sneeuw die deze winter is gevallen. We hebben toen heerlijk een dag op de Ginkelse heide doorgebracht. 1 groot feest en voor Ivar de eerste keer dat hij in heerlijke hoge krakende sneeuw heeft gelopen. Dat er nog maar heel veel mag vallen de komende 2 maanden.
Baasjes hadden mij afgelopen maand druppels gegeven die mij wat rustiger moesten maken met het vuurwerk wat in december steeds vaker hoorbaar is. Vorig jaar was het 1 groot drama met mij en dat wilden de baasjes dit jaar proberen te voorkomen. Tevens hadden ze met de dierenarts afgesproken dat we de 29e zouden beginnen met tabletjes. Eerst 2x dgs en de laatste dag van het jaar 4x dgs. Nou december zijn we vrij goed doorgekomen al zeg ik het zelf. Tot de kerst had ik buiten nergens last van. Vanaf de 29e ben ik aan de pillen gegaan. Man wat wordt je daar waus van. Ik zag de eerste paar uur na inname de wereld toch wel door een andere bril hoor. Ik vond andere honden ineens niet meer zo lief, vond klotsend water of plastic tasjes heel erg boeiend en absoluut een inspectie waard en ik kreeg er HONGER van!! Ik heb echt mijn best gedaan om alles te jatten (heb zelfs geprobeerd om op het aanrecht te klimmen), maar ik kreeg steeds weer op mijn kop van de baasjes. Echt alles rook zo lekker. Verder hebben de baasjes Ivar en mij vanaf de 30e bij elk rondje even meegenomen in de auto naar een stukje niemandsland op 2 min rijden van ons huis. Daar durfde ik tenminste te plassen en te poepen, want ja zeg nou zelf dat moet je toch ook bijhouden. Nou gister ben ik ook best aardig doorgekomen. Baasjes vonden mij erg onrustig tussen ong 20 en 23 uur. Ik liep rond, hijgend en piepend. Ik was al met de baas naar buiten geweest aan het begin van mijn onrust, maar dat bracht geen verbetering. Om 23 uur kreeg ik de laatste dosis en die sloeg in als een bom. Mijn poten deden een beetje vreemd en mijn hoofd was een beetje raar. Om 24 uur heeft het vrouwtje ons een gevulde Kong gegeven en daar ben ik heerlijk rustig op gaan liggen sabbelen en kauwen, terwijl de baasjes vuurwerk keken uit het raam van de andere kamer (ik ben op een gegeven moment ook heel even een klein blikje gaan werpen en het was wel mooi, alleen zo jammer van die herrie erbij).
En Ivar........Ivar heeft nergens last van. Die vind het allemaal prima de uitslover!!
donderdag 22 november 2012
Lekker rauzen in het bos
Gistermorgen werden we alweer bijtijds in de auto gedaan. We gingen naar Apeldoorn, alwaar de baasjes gistermiddag een begrafenis hadden. Daarvoor zouden we nog lekker gaan lopen (wij moest nl in de auto blijven als de begrafenis was). Nou lekker was het. Zowel wij als de baasjes vonden het erg jammer dat er niet meer tijd was.
\
Kijk hieronder maar (klik op de link):
http://youtu.be/U98IhfCyYJg
\
Kijk hieronder maar (klik op de link):
http://youtu.be/U98IhfCyYJg
Abonneren op:
Posts (Atom)